Ricon Bòsc, Sirvain e Bessièiras (Margaridon), musicaires

« Anave a totes les conselhs de revision, ambe l’acordeon. A Sent-Amans, pas mau. Jo(g)ave de còps que i a un jorn, un jorn a mièg. Fasiam totes les bistròs. Un còp, lo temps de mon pèra, ambe lo Sirvain, lo suissa, mon pèra èra nascut en 88, se batèron les Florentinhs. A Florentinh, avián un musicaire qu’aviá fach la Legion, jo(g)ava lo tambor, e pièi sabiá se batre. E a Sent-Amans avián pas cap d’acordeon ni de tambor. Paura puta, aquel d’aquí les fotèt totes a tèrra. Sabiá se batre. Les Florentinhs ganhèron les Sent-Amans.
Ai apresa la musica d’aurilha. A quinze ans, jo(g)ave l’acordeon. I aviá Bessièiras, Margaridon. Jo(g)ava lo diatonica e la cabreta. Jo(g)ava lo diatonica a tres rengadas, e èra fòrt a la cabreta ! Mès lo cròmatica, jo(g)ava pas mau, atanben. Èra d’a Colombés [Sant-Amans]. Partiá jo(g)ar las nòças jusca Sent-Urcisa ambe la mòtò.
Mès aquel Bessièiras, aquel paure òme mori(gu)èt a 35 ans. Èra pas riche, pecaire, e se po(gu)èt pas far sonhar dels paumons. Aquò èra el que m’aprenguèt a jo(g)ar.
Après, i agèt un tipe del barratge de Sent-Amans, pendent la guèrra. Se rescondiá, que i aviá les Alemands. A la cantina, me fa(gu)èt jo(g)ar e me di(gu)èt :
“Jo(g)as mau, las bassas, tot aquò, te cau aprene coma cau !”
Aquel tipe aviá besonh d’argent alara me di(gu)èt :
“Te donarai lo don de jo(g)ar las bassas e anaràs jo(g)ar las nòças !”
E m’a donat lo don. Aprenguère amb aquel tipe que se rescondiá. »