Lo musicaire Cadrance a l'armada

« Dins lo temps, i aviá a Florentinh un acordeonista que jo(g)ava cada diminge.S’apelava Cadrance e racontava ses torns de fòrça.
Aviá fach son regiment dins la cavalariá qu’apelavan los Dragons. Èran armats d’un sabre pas bien long.Un jorn, lo sergent li comendèt d’anar passijar lo chaval del capitani mès el lo montèt, lo fasquèt córrer e, quand dintrèt, èra tot en susor.Alara lo sergent lo prenguèt, lo fasquèt metre a ginolhs sus un modon de pèiras.Lo sergent, tot en faguent far las manòbras als blus al torn de la cor de la casèrna, lo survelhava. Mès cada còp que passava davant el, entendiá :
“Aquò te gastarà, sergent !”
Quand la paciènça li escapèt, se levèt e sorti(gu)èt son sabre.Alara lo sergent se salvèt a l’escorsa e anèt se barricadar.Mès l’autre li plantava lo sabre dins las fentas de la pòrta.
A partir d’aquel jorn, sia(gu)èt exemptat de corvadas. »