La cançon de l'escorgaire

« Aquò èra un paure òme que aviá pas tròp de trabalh alara fasiá escorgaire. S’apelava Guilhaume. Quand una bèstia crebava, una vaca o quicòm, l’anava entarrar sus plaça, l’espelava e preniá la pèl per se pagar.
Quauques còps, coma aviá pas tròp per manjar, preniá un pauc de carn…
Aviá una femna, Anneton, qu’èra garrèla, alara disiá que preniá de carn amb un pauc de graissa, que la fasiá cuèire, que la femna la passava per la camba e que aquò li fasiá de ben.
Alara avián fach una cançon sus aquel òme [sus l’èrt de "Lo maridam Capdet"] :
“Quand Guilhaume vendrà,
Descarnar quauqua ròssa,
Ni’n portarà de carn,
De carn a plenas pòchas,
De carn a plenas pòchas,
Per donar a l’Anneton,
Per li adocir la camba,
Li graissar lo talon.” »