L'òme pichonèl
Introduction
Cette chanson de mal-mariée devenue rare était autrefois très répandue dans le domaine occitan.
Louis Lambert en a publié plusieurs versions en 1906.
Odile la tient de son père, né en 1901 à Trémouilles.
Son
Odile PAULHE
née Garrigues en 1950 à Rodez.
Transcription
Occitan
Français
« N’ai pres un òme pichonèl, (bis)
Coma un gran de civada,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Lo meti al canton del fuòc, (bis)
Las catas lo me carpavan,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
L’envòii a s’anar lavar, (bis)
Las ai(g)as lo m’emportèron,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Me dison de l’anar plorar, (bis)
Lo rire m’espetava,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Me dison de portar lo dòl, (bis)
Lo roge m’agradava,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada. »
Coma un gran de civada,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Lo meti al canton del fuòc, (bis)
Las catas lo me carpavan,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
L’envòii a s’anar lavar, (bis)
Las ai(g)as lo m’emportèron,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Me dison de l’anar plorar, (bis)
Lo rire m’espetava,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada.
Me dison de portar lo dòl, (bis)
Lo roge m’agradava,
Ieu que soi mal maridada,
Ieu que soi mal maridada. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...