Les emplegats del Puèg de Curièiras
Introduction
Avant la motorisation des années 50-60, le recours à une main-d’œuvre saisonnière ou annuelle était chose courante pour beaucoup d’exploitations.
Il y avait donc une domesticité assez nombreuse et relativement spécialisée. Le batièr ou boièr s’occupait des bœufs, le cantalés des vaches, le pastre gardait les ovins…
On louait des estivandièrs pour la fenaison et les moissons, et des montanhièrs (cantalés, pastre, vedelièr et rol) pour fabriquer la fourme dans les masucs du 25 mai au 13 octobre.
Ethnotexte
André CHARDAIRE
né en 1934 au Puech de Curières.
Transcription
Occitan
Français
« N’i aviá dètz o dotze. I aviá una serventa e dètz o onze òmes, aquò dependiá. Cada òme aviá son trabalh.
I aviá lo cantalés que s’ocupava de las vacas e l’aduja. L’ivèrn, pensavan la vacada.
Aprèssa, i aviá lo boatièr que s’ocupava dels buòus. Aquò èra un òme que èra designat se jamai i aviá una boada per un vesin o coma aquò. E aviá lo drich de causir sos buòus. Aquò èra lo sol qu’aviá lo drich de causir les buòus. Anava a las boadas, pensava les buòus e, l’estiu, les anava quèrre per trabalhar e les tornava menar a la devesa.
Pièi, i aviá lo racièr. Ieu ai fach racièr pendent tres ans, de quinze a dòtz-a-sèt ans. Aquò èra aquel que pensava la raça, lo bestiau jove de remplaçament, les borruts. A l’estable de la raça i aviá cinquanta-cinc vedèls, cinc ègas, tres polins e un parelh de buòu per curar. Al Puèg, aquò èra coma aquò, lo que s’ocupava de la raça s’ocupava de las ègas. Ara, per las menar, totes o sabián pas far. Ieu, aimave aquò.
I aviá de fedas atanben. Les pastres, aquò èra sovent d’òmes indigents o alara mai o mens estropiats, coma aquò. »
I aviá lo cantalés que s’ocupava de las vacas e l’aduja. L’ivèrn, pensavan la vacada.
Aprèssa, i aviá lo boatièr que s’ocupava dels buòus. Aquò èra un òme que èra designat se jamai i aviá una boada per un vesin o coma aquò. E aviá lo drich de causir sos buòus. Aquò èra lo sol qu’aviá lo drich de causir les buòus. Anava a las boadas, pensava les buòus e, l’estiu, les anava quèrre per trabalhar e les tornava menar a la devesa.
Pièi, i aviá lo racièr. Ieu ai fach racièr pendent tres ans, de quinze a dòtz-a-sèt ans. Aquò èra aquel que pensava la raça, lo bestiau jove de remplaçament, les borruts. A l’estable de la raça i aviá cinquanta-cinc vedèls, cinc ègas, tres polins e un parelh de buòu per curar. Al Puèg, aquò èra coma aquò, lo que s’ocupava de la raça s’ocupava de las ègas. Ara, per las menar, totes o sabián pas far. Ieu, aimave aquò.
I aviá de fedas atanben. Les pastres, aquò èra sovent d’òmes indigents o alara mai o mens estropiats, coma aquò. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...