Lo barraban e las fadas
Introduction
Les fadarèlas sont des fées appelées également fadas. Elles vivaient dans des grottes (baumas), dansaient au clair de lune et faisaient leur lessive (bugada) avec un battoir (batedoira, batadoira) en or. Elles étaient parfois farceuses.
Comme le sauvatjon de certaines traditions, les fadarèlas travaillaient parfois la nuit pour les pauvres ou aidaient à faire pousser les récoltes.
Ce conte est à rapprocher du conte de la "Montanha negra" que nous avons collecté auprès d'Hélène Grésilières à Villefranche de Rouergue.
Son
Paul BRUDY
né en 1926 à Mont-Méjan de Saint-André de Vézines, décédé en 2019.
Transcription
Occitan
Français
« Alara, aquò èra a Navàs. A l'epòca, passèt un barraban, un tipe que passava. Aquò èra l'estiu, al moment de las sègas.
E di(gu)èt :
“Avètz pas de trabalh per me faire faire a ieu ? Ai pas res…”
E alara lo patron i di(gu)èt :
“E ben escota, pren un volam, per segar, e vai me segar lo sòt de Cabriá, amont.”
Alara di(gu)èt :
“Òc d'acòrd. Vau segar lo sòt de Cabriá.”
Se'n va ambe son volam.
Di(gu)èt :
“Te portarem lo dinnar a miègjorn.”
A miègjorn, li anèron portar per manjar. Lo trobèron endormit. Lo sòt èra pas copat.
Li di(gu)èt :
“E ben alara ?
– A mès te'n faga pas, d'aicí anuèch aquò serà fach.”
Va plan.
A quatre oras, li va portar la collacion, l'autre totjorn dormissiá e lo sòt èra pas finit, èra pas segar.
Di(gu)èt :
“Mès aquò serà fach anuèch !”
Pièi davalèt, anèt a Navàs e di(gu)èt :
“Lo sòt es fach.”
– Oooo…, li di(gu)èt, te volèm pas pagar, caldriá veire un pauc ! L'aviás pas fach a quatre oras !”
I anèron. Tot èra li(g)at, tot enregat, tot èra empilat, tot èra prèste.
Las fadas èran passadas, avián tot fach d'un còp aquí. »
E di(gu)èt :
“Avètz pas de trabalh per me faire faire a ieu ? Ai pas res…”
E alara lo patron i di(gu)èt :
“E ben escota, pren un volam, per segar, e vai me segar lo sòt de Cabriá, amont.”
Alara di(gu)èt :
“Òc d'acòrd. Vau segar lo sòt de Cabriá.”
Se'n va ambe son volam.
Di(gu)èt :
“Te portarem lo dinnar a miègjorn.”
A miègjorn, li anèron portar per manjar. Lo trobèron endormit. Lo sòt èra pas copat.
Li di(gu)èt :
“E ben alara ?
– A mès te'n faga pas, d'aicí anuèch aquò serà fach.”
Va plan.
A quatre oras, li va portar la collacion, l'autre totjorn dormissiá e lo sòt èra pas finit, èra pas segar.
Di(gu)èt :
“Mès aquò serà fach anuèch !”
Pièi davalèt, anèt a Navàs e di(gu)èt :
“Lo sòt es fach.”
– Oooo…, li di(gu)èt, te volèm pas pagar, caldriá veire un pauc ! L'aviás pas fach a quatre oras !”
I anèron. Tot èra li(g)at, tot enregat, tot èra empilat, tot èra prèste.
Las fadas èran passadas, avián tot fach d'un còp aquí. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...