Aquesta fes n'es pas per rire…

« Aquesta fes n’es pas per rire,
Nòstre Mossur nos a dich,
Mès se ieu pòde z’o vos dire,
Nos a totes avertits.
Nos a dich : “Tenetz-vos prèstes,
Mos enfants,
E sustot sachetz ben lèstes,
Per dançar.”

Repic :
Lai ralalà, lai ralalà,
Veiretz, seretz totes suspres,
De tant bien arrengardet, (?)
Que benlèu n’i aurà pas ges.

Dison que lo jorn d’un mariatge,
Nos cal faire un compliment.
Aquò n’es pas pichòt obratge,
Per nos copar lo talent.
Mès per dire la besonha,
N’i a pas ges,
Ieu lo dirai sans vergonha,
En francés.

Aquí n’i aurà de barraquetas,
De chaudèls e de crocants,
Tot plen de causas plan bonetas,
Qu’aquò se manja sans pan.
D’aquel bon vin que petilha,
Ne biurem,
E pièi amb aquelas filhas,
Dançarem.

Prendrai la mòstra de mon fraire,
Amai son polit cordon,
Un abilhet que me fan faire,
Mon gilet a grandas flors.
Aurai pas blancha chamisa,
Fai pas rien,
Metrai la de tela grisa,
Me vai bien. »