Lo capèl de la Samsoneta

« Una joventa blondineta,
Qu’apelarem la Samsoneta,
Lo nas al vent e plan bon biais,
Siái pas tenguda a dire mai,
Voliá dançar per nòstra fèsta,
Amb un capèl fach per sa tèsta.
Mès siaguèt pas pichon trabalh,
Per un capèl quant de rambalh !
Sus quicòm mai, l’òm s’acomòda,
Mès, un capèl, li cal la mòda.
Qu’aja d’èrt e de bon biais,
E quant comptèssa encara mai,
Cal que la forma e la quilheta,
Siagan del ton de la toileta.
Se l’òm es vestit longament,
Cal pas que semble un bastiment,
Cal que lo tot age de mina,
E fague lum a la vesina.
Se la Faní cròmpa un curvèl,
Samsoneta vòl un capèl.
Donc, un bèl jorn, e i a pas gaire,
Va a Sent-Africa per son afaire.
I passèt totes los merchands,
Vegèt de flors e de rubans,
Mès per aquel capèl a clòche,
Trapèt pas res, tot èra mòche.
Decidèt del mème pas,
D’anar sul còp a Requistar.
A Requistar, siaguèt ben pire :
N’i a per biscar o per ne rire.
Trapèt pas res de pro bèl,
E se’n tornèt sans son capèl.
Lo lendeman la Samsoneta,
Manquèt pas la camioneta.
Pour un chapeau, pour s’habiller,
Il n’y a vraiment que Montpellier.
I vegèt modistas a la mòda,
Ont los escuts n’an pas la ròda.
“Madame, je viens voir vos chapeaux.
– Nous en avons et de très beaux !
Tenez, en voici un, c’est un modèle,
Qui va pour dame et demoiselle.
Permettez, je vous préviens,
Je doute fort qu’il aille bien,
Car avec cette chevelure,
C’est écrasé et sans allure.
C’est dommage car, pour cent francs,
Vous choisiriez dans les safrans.
Allez-y donc, Mademoiselle,
Je vous réserve ce modèle.”
La Samsoneta qu’aviá de fèl,
S’anèt far copar lo pèl.
“Adiu, belle chevelure,
E per la mòda e per l’allura,
Per un capèl, per la beutat,
Farem la règa sul costat.”
Quand n’agèt fach de la perruca,
Lo garçon li rasèt la nuca,
Li nos fasquèt una friccion,
Un pauqueton d’ondulacion,
En li diguent : “Mademoiselle,
Vous allez bien, vous êtes belle !”
E per aquel rabaladís,
Dòtz-a-sèt francs quatre-vingt dix.
Samsoneta plan pus lèsta,
Del pòrtafulha e de la tèsta,
Se miralhava de per galís,
Dins las vitrinas ont tot lusís.
Èra pas luènh de la modista,
Quand s’arrestèt e venguèt trista.
Per son modèle de safran,
Li mancava dòtz-a-sèt francs.
Mai que jamai èra moqueta,
Bodèt, cerquèt e, a l’asard,
Crompèt son capèl al basard.
Mès quand vegèt qu’aviá la mina,
Del grand curvèl de la vesina,
Lo montèt a son galatràs,
E per la fèsta dancèt pas. »