Lo lop e lo charron de La Sèlva
Introduction
Les anciens racontaient le temps où les loups rôdaient en Rouergue.
On disait que le loup n'attaquait pas l'homme mais qu'il valait mieux ne pas tomber.
Les récits d'expérience relatifs au loup mis en fuite par un bruit métallique ou par le son fortuit d'un instrument de musique sont nombreux en Rouergue.
Son
Désiré PLATET
né en 1933 à Péret de Connac.
Transcription
Occitan
Français
« Faramond èra charron a La Sèlva. Aviá pas qu’un pichòt ostalon al cap del vilatge. Per atelièr, aviá pas qu’un bocin de cava jos l’ostal.
Mès anava sustot trabalhar dins las bòrias per far los carris o los tombarèls. Fasiá sustot de carris, a-n-aquel moment.
Partissiá lo matin, a poncha de jorn, ambe sos otisses sus l’espatla : una bona pi(g)assa, una rèssa, una garlòpa e, dins una museta, lo cabaissòl, lo cotèl a doas mans, quauquas limas e de vironas. E pièi, tornava dintrar a l’ostal lo ser, plan tard, après avure sopat.
Un ser de janvièr, que fasiá plan freg e qu’aviá un bocin nevat, veniá de far un carri a Montelhs. En davalent Massavaca, per corchar un bocin, copèt tot drech per una castanhal.
Tot d’un còp, s’atrachèt que li aviá un gròs lopàs que lo subtava.
Èra pas d'aquò pus pauruc mès sabiá que se l’òm tombava, lo lop podiá vos atacar.
En tornent atapar lo camin, li aviá un pauc de glaça amagada per la nèu, e patatràs !, los esclòps farrats al fabre fa(gu)èron pas que plan la lisoleta. E mon Faramond pausèt lo cuol per tèrra.
A-n-aquel moment, agèt plan paur e se despachèt de se tornar levar.
Mès saiqu'en tombent, los otisses que portava, en se trunquent, fa(gu)èron d’esclaires, lo lop disparesquèt e lo tornèt pas veire. »
Mès anava sustot trabalhar dins las bòrias per far los carris o los tombarèls. Fasiá sustot de carris, a-n-aquel moment.
Partissiá lo matin, a poncha de jorn, ambe sos otisses sus l’espatla : una bona pi(g)assa, una rèssa, una garlòpa e, dins una museta, lo cabaissòl, lo cotèl a doas mans, quauquas limas e de vironas. E pièi, tornava dintrar a l’ostal lo ser, plan tard, après avure sopat.
Un ser de janvièr, que fasiá plan freg e qu’aviá un bocin nevat, veniá de far un carri a Montelhs. En davalent Massavaca, per corchar un bocin, copèt tot drech per una castanhal.
Tot d’un còp, s’atrachèt que li aviá un gròs lopàs que lo subtava.
Èra pas d'aquò pus pauruc mès sabiá que se l’òm tombava, lo lop podiá vos atacar.
En tornent atapar lo camin, li aviá un pauc de glaça amagada per la nèu, e patatràs !, los esclòps farrats al fabre fa(gu)èron pas que plan la lisoleta. E mon Faramond pausèt lo cuol per tèrra.
A-n-aquel moment, agèt plan paur e se despachèt de se tornar levar.
Mès saiqu'en tombent, los otisses que portava, en se trunquent, fa(gu)èron d’esclaires, lo lop disparesquèt e lo tornèt pas veire. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...