Las laucièiras

« Contavan qu’a Pomièrs [Curièiras], i aviá una femna que èra anada veire de familha a Condom e tornèt lo ser, e passava tot drich. En passent, tombèt dins una laucièira. Lo lop la seguiá : totes dos dedins ! Quand, a Pomièrs, vi(gu)èron que la femna arribava pas, lai anèron e la trobèron. Mès cossí far per la sortir d’aiquí ? Anèron quèrre de còrdas e de forcas, vitament. Quand sasquèron aiquí, li bailèron la còrda e li recomandèron de desfar la jupeque, quand lo lop la veiriá partir, li saltariá dessús. Manquèt pas, quand la sorti(gu)èron, lo lop saltèt sus la jupeque tombèt en bas. Mès pareis que la demoli(gu)èt !
La femna agèt talament paur que ne fasquèt una jaunissa e dos jorns après èra mòrta.
Al bòsc de Curièiras, i a una carrau qu’apèlan “la carrau de la laucièira”. »