Se n'i a cap de filhàs…

« Se n’i a cap de filhàs,
Ne la conservètz pas,
Son cur, son armoneta,
N’es tota plena de vanitat,
Ne lèva ben pro son cap,
Mès ne tròba pas cap.
La vegèri un jorn sul fièiral,
Que ne parlava amb un tal,
Mès li diguèri mès tot en passent :
“Mès mefi(s)a-te,
D’aquela fieirejada.”
Li diguèri : “Vèni, anem al cabaret,
N’ai un pauc de pompet,
Ne faire una ramada.”
Tot en me respondent : “Òc ben,
Òc ben anem-li tot drech.
Apèi soi escanava.”
Mès sa mèra li diguèt un jorn : “Ma filha,
Te cal faire atencion de ne pèrdre pas practica,
Te vesi venir mès lo moment te calrà plegar botica.”
Mès la filha li respondèt : “Ma mèra,
Aprèsta-me un sopar onèste,
Lo molinièr çai deu passar,
Calrà ben que s’arrèste.
Vesi venir mès de plan luènh,
Mès de plan luènh d’a la fenèstra,
Que davalava per la prada,
S’aviás vist coma ne caminava,
La glèva ne petava,
Lo molinièr arribava.” »