De grand matin... (La Ioièta)

« De grand matin,
La Joaneton s’arnesca. (bis)

Fa sa friseta, son chinhon,
E met son roge cotilhon. (bis)

E passa pièi,
Sa pus brava raubeta. (bis)

Met son colièr, son bracelet,
E lo capèl qu’a un fin plomet. (bis)

Part al mercat,
Que tomba lo grand sabte. (bis)

Son companatge va portar,
Per de sòusnets, ne’n raportar. (bis)

Va vendre d’uòus,
E quatre polas grassas. (bis)

De burre fresc, de conhatons
De revirons, de cabecons. (bis)

En se’n anent,
Sus l’asenon se quilha. (bis)

“Quand li disi “i” per se’n anar,
Bardon se met a recuolar.” (bis)

Per demarar,
Li’n canta La Ioièta.(bis)

Mès quand ausís aquel bèl èrt,
Bardon n’a lèu lo nas en l’èrt. (bis)

La Joaneton,
Quand s’apròcha de Mende. (bis)

De Baptiston ne davalèt,
Mès d’un pè lèste ne’n sautèt. (bis)

Aiceste per
Ganhar la civada. (bis)

Vira sos quatre fèrs en l’èrt,
Dos o tres còps, mès que n’es fièr. (bis)

En galopent,
Nos atrapèt Joan-Pierre. (bis)

Qu’es cuirassièr devas París,
Li ditz “bonjorn” e li sonritz. (bis)

La Joaneton,
Quand arriba a la vila. (bis)

Va estremar son Baptiston,
Al Chaval Blanc dins l’establon. (bis)

Se’n va apièi,
Vendre son pòt de burre. (bis)

Se planta aquí dins un canton,
Per vendre burre e cabecon. (bis)

Coma client,
Nos arribèt Joan-Pierre. (bis)

Mès tanlèu que l’aperçachèt,
Mès de suita me l’embracèt. (bis)

Ieu ne sabe pas,
De qu’avián tant a dire. (bis)

Un crane briu ralèron fòrt,
Mès n’avián l’èrt d’èstre d’accòrds. (bis)

Un mes après,
Joaneton e Joan-Pierre. (bis)

Mossur lo mèra los unís,
E Mossur lo curat los benesís. (bis) »