Introduction
Les paroles de cette chanson écrite par l'abbé Célestin Aygalenc (1915-1959), curé de La Terrisse, né au Monastère-Cabrespine (Coubisou), illustrent l’attachement des buronniers (montanhièrs) à leur culture.
L’air est celui du "Rossinhòl" que certains font remonter aux guerres napoléoniennes. Il s’agit d’une valse.
Ethnotexte
Roger DELOUVRIÉ
né en 1935 à Paris.
Transcription
Occitan
Français
« Al puèg, amont dins las montanhas,
Al mièg d’aquelses pasturals,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Li veiretz un trace d’ostal,
Vivan lo rol, lo vedelièr
Ambe lo pastre,
Lançaretz de cranes aücs,
Aquí i avèm nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
Trobaretz coma mobilièr,
Al pè d’una taula pauc fina,
Les badinhons e les colièrs,
E per darrièr, dins lo terrièr,
La bona cava !
Dins la frescor e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jos la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa fleçada,
Les òmes barran les uèlhons,
Quand, dins la nuèch,
Sofla en gisclent,
La cantalesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
E lo matin, plan revilhats,
Dins l’aubièira e les pès nuds,
Ambe la gèrla e les farrats,
Se’n van les òmes del masuc,
Quand les vedèls an fach un briat,
Una tetada,
Cada tetina al farrat,
Es una crana fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
E sauretz que, ser e matin,
Les òmes an trimat.
Per vos bailar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
Lançaretz de cranes aücs,
Vivan les òmes del masuc.
Viva totes les cantaleses,
Que fan la forma, l’encalat,
E les pastres de las devesas,
Al mièg del tropèl d’aubracs,
Viva lo rol, lo vedelièr,
Ambe lo pastre,
E que totjorn, sus cada truc,
Se quilhen dreches les masucs ! »
Al mièg d’aquelses pasturals,
Dins l’èrba espessa e la ginçana,
Li veiretz un trace d’ostal,
Vivan lo rol, lo vedelièr
Ambe lo pastre,
Lançaretz de cranes aücs,
Aquí i avèm nòstre masuc.
Quand dintraretz dins la cosina,
Trobaretz coma mobilièr,
Al pè d’una taula pauc fina,
Les badinhons e les colièrs,
E per darrièr, dins lo terrièr,
La bona cava !
Dins la frescor e dins lo cuc,
Garda la forma del masuc.
E tot amont jos la tiulada,
Al ras del fen pels vedelons,
Cadun plegat dins sa fleçada,
Les òmes barran les uèlhons,
Quand, dins la nuèch,
Sofla en gisclent,
La cantalesa,
Darrèr lo pargue rescondut,
S’enduèrm lo tropèl del masuc.
E lo matin, plan revilhats,
Dins l’aubièira e les pès nuds,
Ambe la gèrla e les farrats,
Se’n van les òmes del masuc,
Quand les vedèls an fach un briat,
Una tetada,
Cada tetina al farrat,
Es una crana fònt de lach.
Quand a la fin d’un despartin,
Tastaretz la forma d’Aubrac,
E sauretz que, ser e matin,
Les òmes an trimat.
Per vos bailar coma dessèrt,
Lo bon fromatge,
Lançaretz de cranes aücs,
Vivan les òmes del masuc.
Viva totes les cantaleses,
Que fan la forma, l’encalat,
E les pastres de las devesas,
Al mièg del tropèl d’aubracs,
Viva lo rol, lo vedelièr,
Ambe lo pastre,
E que totjorn, sus cada truc,
Se quilhen dreches les masucs ! »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...