La rastelaira

« I aviá una femna que nos veniá adujar a fenar, a rastelar. L’auriam fachada se l’aviam pas presa. Trabalhava tot l’après-miègjorn sans res biure. Chucava doas pèiras blancas de la grossor d’una castanha. Las aviá a la pòcha e ne metiá una a la boca. Buviá pas res de tot lo jorn. E fenava tot l’après-miègjorn a la raja de la calor amb aquelses dos roquets dins la pòcha. »