Lo crapaud, lo lop e lo rainald

« Un còp èra, tanben, i aviá a Prunhes un crapaud, i aviá, a Galinièiras, un lop, e a La Jaça un rainald. E lo rainald e lo lop se trufavan d’aquel paure crapaud que, per avançar, sautava. Un bond, l’autre… Jamai avançava pas.
E lo crapaud, qu’èra aisablós, lor di(gu)èt un jorn :
“Escotatz, siètz ben fins, mès ieu siái fotut d’arribar al Puòg de Ròste abans vautres dos ! Farem la corsa se volètz !
– O, o…, los autres dison, m’estonariá que ganhèsses !
– O… mesfisatz-vos per çò que, quand vòli, sabi córrer !”
S’entendon e soguèt convengut que se devián trapar a la nuòch venguda, a Prunhes, per començar la corsa.
D’aquel temps, lo crapaud se’n va trapar los autres crapauds, aquí, del país e te’n dispausa un tot lo long del camin. Alara un a Prunhes, l’autre a la cima del camin, l’autre al mitan, aquí d’aquel camp que sonam Cavasièrs, l’autre en naut de Cavasièrs, un autre pel bòsc, un autre al camp aquí de Tulièrs, sul camin, un autre a La Sèrra, davant çò miu, un autre a l’ostal aquí onte i aviá lo monge, l’autre al pè aquí d’aquel pesquièr que i aviá al mièg de la davalada, un autre arribat a La Sèrra amont a cima, un autre encara pus naut entre La Torrèla e lo naut de La Torrèla, un autre a La Torrèla, un autre encara aquí sul camin a pus près a l’auçada dels Pradèls, e pèi un als Pradèls. E el, tranquillament, se’n va jusc’als Pradèls.
La nuòch tomba, lo rainald se sarra, lo lop, e lo pichòt crapaud qu’aviá trapat al Cailar e qu’aviá fach venir juscas-a Prunhes :
“I siètz ? Un, dos, tres, en avans !”
Lo lop e lo rainald te partisson aquí coma de liuces, lo crapaud darriès, sauta que sautaràs.
Quand arriban a cima del camin, lo rainald fa :
“Crapaud, ont siás ?”
E l’autre qu’èra davant iè ditz :
“En avans !”
Arriban al mièg de Cavasièrs :
“Crapaud, ont siás ?
– En avans !”
Arriban a cima de Cavasièrs :
“Crapaud, ont siás ?”
L'autre :
“En avans !”
Arriban al mitan del bòsc :
“Crapaud, ont siás ?
– En avans !”
Arriban a la cima, al dacòs, aquí, al camp de Tulièrs :
“Crapaud, ont siás ?
– En avans !”
E aquí tornar, e a La Sèrra, e al pesquièr, a cima de Sèrra, a La Torrèla e al mitan del camin que mena als Pradèls.
Quand arribèron als Pradèls :
“Crapaud, ditz lo lop, ont siás ?”
E lo crapaud qu’èra demorat als Pradèls se met a cridar :
“Siái arribat !”
E quand los dos autres arribèron, agèron perdut lo pari. »