Los merchands de bestial

« Lo miu pèra, èran sièis de familha, lo pèra teisseire, caliá tot sai que, per viure. Aviá pas que dètz o dotze ans que disiá que èra lo(g)at per anar vendre de bestial a Laguiòla. Sabètz que èra pas plan bèl.

Aviá pro contat que, un còp, avián pres una canha que canhotèt pel camin. Tornèt portar los canhons aicí mès aviá pas ges de pès, èra tot entemenat. »