De l'autre costat de la Tèrra

« Èra un vesin de quatre-vints ans, del Maset, cresi qu'èra del temps de la miá memina, que m’aviá contat aquela istòria que disiá que, per viure dins aqueste país, caliá solament crompar un briat de sal per salar son pòrc mès que tot se fasiá sus plaça. 
Aquela istòria èra per que los dròlles comprenguèsson que per tot país se podiá viure e que èra pas melhor de l’autre costat del monde qu’aicí, al Maset, o dins lo canton. 
E disiá atanben un provèrbi : “Per tot país las polas gratan vas darrèr.”
Un còp èra, i aviá un òme que voliá veire de que se passava de l’autre costat de la Tèrra per çò que pensava que, de l’autre costat de la Tèrra, las causas èran benlèu un briat pus facilas e melhoras que a Cabanés. 
Per sabure de que se fasiá de l’autre costat de la Tèrra, i avián ensenhat que la Tèrra èra redonda e pensèt qu’en faguent lo trauc poiriá arribar de l’autre costat e veire çò que se passava. Alara pensèt d’alhur que, dins lo Lesèrt, èra pus facil perque èra un briat pri(g)ond e auriá mens a faire. 
Atanben comencèt e, sens dire res a degús, fa(gu)èt un trauc de pus en pus pri(g)ond. 
E pièi, un jorn, entendèt de monde al-dessús d’el o al-dejost d’el, sabiá pas plan, de monde que parlavan e fa(gu)èt atencion de traucar pas la Tèrra de l’autre costat, per ensajar d’escotar çò que se disiá. 
E ausiguèt qualqu’un que cridava a la femna :
“Di(g)a Marie ! Para la cabra que manja los caulets !”
E comprenguèt que, de l’autre costat de la Tèrra, i aviá a pus près los mèmes tracasses qu’a Cabanés, atanben tornèt tampar lo trauc, diguèt pas res a degús e pièi esperèt benlèu vint ans abans de contar aquela istòria als dròlles per lor far comprene que, de l’autre costat de la Tèrra, se manjava de pan mès que lo caliá ganhar. »