Cabanés un còp èra

« La primièira glèisa, dison que se trobava un bocin mai vas aicí, a-n-aquela crotz que i a aquí, al canton d'acò de Bosquet, del camp de Bosquet, qu'aquí i aviá una glèisa.
A La Nausa, lo meu cosin que es mòrt ara, lo paure Camile, me contava que al mièg del seu sòl, darrèr, i aviá un airal que l'apelavan “la cava”. Aquò èra un trauc bèl e disián qu'aquò èra un forn gallo-roman, que i cosián de bricas que i cosián de teules. E i aviá mème una conduite d'ai(g)a, una canal que davalava.
Tot aquò lo demoli(gu)èron e los teules del forn, lo seu pèra, lo pèra de Camile, n'aviá fach la sòla del seu forn, del forn.
Aquí i a un airal que, se lo vesètz quand es laurat, cada cinquanta centimètres, vesètz de tèsses de teules. »