Lo curat de Mirabèl
Introduction
La foi n'empêchait pas l'existence d'histoires drôles, de formules ou de chants satiriques ironisant sur le clergé, les paroissiens ou les pratiques religieuses.
Autrefois, les meuniers (molinièrs) étaient payés en nature. Ils prélevaient une partie du grain, le son ou une part de la mouture : la moldura. Pour cette raison, leur réputation n'était pas des meilleures.
Ethnotexte
Paul COSTES
né en 1913 à Brandonnet.
Transcription
Occitan
Français
« Aquò èra un curat que èra populari e sortiá sus la pòrta de la glèi(s)a, dabans la messa.
Èra aquí que discutava ambe tres o quatre tipes. Al cap d’un moment, t’arriba lo molinièr. E lo curat di(gu)èt :
“Ten, avèm aquí lo molinièr, aquelses coquins que n’i a pas cap al Paradís !”
Lo molinièr li di(gu)èt :
“Mossur lo curat, n’i a ajut un e èra anat al Paradís. Quand sia(gu)èt al Paradís, fa(gu)èt coneissença d’una filha, decidèron de se maridar e, coma èran bons crestiens, pardí, cerquèron un curat. Calguèt que n’anguèsson cercar un a l’Infèrn, n’i agèt pas cap al Paradís !” »
Èra aquí que discutava ambe tres o quatre tipes. Al cap d’un moment, t’arriba lo molinièr. E lo curat di(gu)èt :
“Ten, avèm aquí lo molinièr, aquelses coquins que n’i a pas cap al Paradís !”
Lo molinièr li di(gu)èt :
“Mossur lo curat, n’i a ajut un e èra anat al Paradís. Quand sia(gu)èt al Paradís, fa(gu)èt coneissença d’una filha, decidèron de se maridar e, coma èran bons crestiens, pardí, cerquèron un curat. Calguèt que n’anguèsson cercar un a l’Infèrn, n’i agèt pas cap al Paradís !” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...