Quand lo pastre partís pel causse…

« Quand lo pastre partís pel causse,
Se calça pas d’esclòps farrats,
La mòda d’aicí vòl que se calce,
De solièrs fòrts e plan cirats,
Ginte e pimpelet,
Lèste e fricaudet,
Partirà per Trinca-Botelhas,
Ambe lo foet passat al còl,
L’ala del casquet sus l’aurelha,
Cantarà coma un rossinhòl.

Per estiflar sa cançoneta,
O per desborgar son aluc,
Acompanhat de sa corneta,
S’anarà sièire al cap d’un suc,
Mònta pastronet,
Seràs pus belet,
Aval lo país de ribièira,
Amont lo Cantal espelís,
E pertot jusca las frontièiras,
Los cloquièrs gardan lo país.

Veirem lo Ròc de la Françona,
Aumont d’Aubrac e Puèg del Jo,
Per tot país que se mençona,
Resona nòstra cançon,
E d’a Dalmairac,
Jusca Barriac,
D’a Concorés jusca Rodesla,
D’a Liojàs a-z-Aubinhac,
Lançarem nòstra gargamèla,
De cançons jusca Lanhac.

Lo tropèl pais, lo pastre canta,
Anhèls e lach faràn d’escuts,
Per cent mila e milhetas,
Se comptarà lo revengut,
E d’a Dalmairac,
Jusca Sebasac,
D’a Vaissetas a L’Esclausada,
D’a Liojàs a-z-Aubinhac,
Al pus naut lança son aubada,
Que se resona a Cadairac.

Viva lo pastre de fedas,
Que canta sul Causse comtal,
Cap de lop sautarà las cledas,
Per desboscar lo pastorèl,
Que mai a cantat,
Melhor a gardat,
Quand reven de Trinca-Botelhas,
A la museta passada al còl,
L’ala del casquet sus l’aurelha,
Canta totjorn lo rossinhòl. »