Lo Gorg d'Infèrn (Lo Trauc de Boaso)
Collecté en 1994 par CORDAE Sur les Communes de Bozouls, Campuac, Rodez, St-Félix-de-Lunel, Sénergues, Vimenet Voir sur la carte
Introduction
Nous avions déjà recueilli plusieurs versions de ce récit étiologique sur la commune de Saint-Félix de Lunel. Raymond Batut a appris cette légende de sa mère et il a tenu à la reconstituer par écrit de façon à mieux nous la raconter. (CORDAE)
Son
Raymond BATUT
né en 1924 à Vimenet, décédé en 2000.
Transcription
Occitan
Français
« Entremièg Campuac e Senèrgas, i aviá un polit platèu de segalar, mas paure, paure… D’aquela epòca, Lucifèr rodava sus la Tèrra. Lo paure monde de Lunèl, Diable o pas Diable, convenguèron que i aviá pas que Lucifèr capable de lor portar de calç, parce que la calç èra pas luènda mès èra a vint quilòmèstres sul causse de Boaso. E pièi, mai que de la portar, la caliá curar.
Lucifèr di(gu)èt :
“Ieu pòde pas trabalhar que la nuèch, que amont me velhan del Cèl, mès o vos farai.”
Pièi aquel demon de Lucifèr velhava per se venjar de Nòstre-Sénher e de la Senta-Vièrja, velhava de fotre per tèrra la glèisa de Boaso. Alara, pacha facha, se metèt al trabalh. E la Senta-Vièrja i anèt :
“E de qué fas aquí de curar altorn de la glèisa ?
– A a a ! çò fasquèt, la tiá glèisa, d'abans que lo gal de Las Molinièiras cante, ta glèisa, l’aurai fotut dins un gorp.”
E ça que là, curava, emplissiá una brava sacada e anava portar – aquel tipe volava, aquel Lucifèr – anava portar e descargar aquela pèira de calç amont a l’endrech que es Lunèl. E per far maganhar la Senta-Vièrja, curava aquí a l’aplomb de la glèisa.
E la nuèch n’avançava e l’autre totjorn son trabalh, ça que là n’aviá a portar amont e tornava, e curava, e tornava partir. E lo jorn veniá pas.
La Vièrja vegèt ben que li anava fotre sa glèisa per tèrra… Alara la Senta-Vièrja s’amaguèt, passèt per darrèr, dintrèt dins lo galinièr de Las Molinièiras, tapèt una ploma del gal e crac ! la li tirèt d’un còp. E lo gal : “Caaac ! Caaac !”
E juste Lucifèr passava aquí al delà de Sent-Julian, a l’endrech de Fijaguet, quand ausi(gu)èt lo gal cantar. E coma lo gal cantava, aquò èra lo jorn que se levava, Lucifèr se fondèt en posca. E a-n-aquel moment, laissèt tombar aquí una pochada de calç.
Aquò’s coma aquò que a Fijaguet aquí, sul rogièr, e ben i avètz un bocin de causse aquí qu’aquò fa pas que tres o quatre camps e i a un ostal qu’apèlan Lo Calcadís.
Voilà cossí i a, a costat de Lunèl aquí, tota una plana qu’aquò’s de calç e cossí avètz aquel trauc a Boaso que vesètz totes. »
Lucifèr di(gu)èt :
“Ieu pòde pas trabalhar que la nuèch, que amont me velhan del Cèl, mès o vos farai.”
Pièi aquel demon de Lucifèr velhava per se venjar de Nòstre-Sénher e de la Senta-Vièrja, velhava de fotre per tèrra la glèisa de Boaso. Alara, pacha facha, se metèt al trabalh. E la Senta-Vièrja i anèt :
“E de qué fas aquí de curar altorn de la glèisa ?
– A a a ! çò fasquèt, la tiá glèisa, d'abans que lo gal de Las Molinièiras cante, ta glèisa, l’aurai fotut dins un gorp.”
E ça que là, curava, emplissiá una brava sacada e anava portar – aquel tipe volava, aquel Lucifèr – anava portar e descargar aquela pèira de calç amont a l’endrech que es Lunèl. E per far maganhar la Senta-Vièrja, curava aquí a l’aplomb de la glèisa.
E la nuèch n’avançava e l’autre totjorn son trabalh, ça que là n’aviá a portar amont e tornava, e curava, e tornava partir. E lo jorn veniá pas.
La Vièrja vegèt ben que li anava fotre sa glèisa per tèrra… Alara la Senta-Vièrja s’amaguèt, passèt per darrèr, dintrèt dins lo galinièr de Las Molinièiras, tapèt una ploma del gal e crac ! la li tirèt d’un còp. E lo gal : “Caaac ! Caaac !”
E juste Lucifèr passava aquí al delà de Sent-Julian, a l’endrech de Fijaguet, quand ausi(gu)èt lo gal cantar. E coma lo gal cantava, aquò èra lo jorn que se levava, Lucifèr se fondèt en posca. E a-n-aquel moment, laissèt tombar aquí una pochada de calç.
Aquò’s coma aquò que a Fijaguet aquí, sul rogièr, e ben i avètz un bocin de causse aquí qu’aquò fa pas que tres o quatre camps e i a un ostal qu’apèlan Lo Calcadís.
Voilà cossí i a, a costat de Lunèl aquí, tota una plana qu’aquò’s de calç e cossí avètz aquel trauc a Boaso que vesètz totes. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...