Les emplegats d'Ostrac
Introduction
Avant la motorisation des années 50-60, le recours à une main-d’œuvre saisonnière ou annuelle était chose courante pour beaucoup d’exploitations.
Il y avait donc une domesticité assez nombreuse et relativement spécialisée. Le batièr ou boièr s’occupait des bœufs, le cantalés des vaches, le pastre gardait les ovins…
On louait des estivandièrs pour la fenaison et les moissons, et des montanhièrs (cantalés, pastre, vedelièr et rol) pour fabriquer la fourme dans les masucs du 25 mai au 13 octobre.
Ethnotexte
Germain et Gabrielle BURGUIÈRE
né en 1909 à Espalion ; née Boudou en 1920 à Bozouls.
Transcription
Occitan
Français
« Comencère de faire fermièr a Pairòls al ras de Boaso, qu’aviái 23 ans. Èrem vesins, fa(gu)èrem coneissença e di(gu)èrem : “Nos cal assajar se nos podiam atalar ensemble…” Reussi(gu)èrem a z’o far ! Après, la bòria se vendèt alara anèrem a Artís a costat de L'Abitarèla. Aquí i demorèrem pas un briu, pièi i agèt la guèrra.
A Ostrac, i aviá doas bòrias mès trabalhàvem tot, naltres. I aviá un menatge aicí a Bèl-Regard que s’ocupava de las bèstias. Gardàvem totjorn de vacas al lach, que nos caliá de lach pel castèl, caliá mólzer matin e ser. Alara aquel de Bèl-Regard se'n ocupava.
Aviam quatre ègas pel trabalh, quatre parelhs de buòus per curar cada jorn, l’ivèrn, e cinc parelhs ambe lo d’amont, lo de Bèl-Regard. E aviam soassanta-setze vacas per vedelar.
Alara aviam un cantalés e un aduja, l’ivèrn.L’aduja anava curar, lo cantalés non. E i aviá lo que s’ocupava de las ègas, lo que s’ocupava dels buòus, lo batièr. A l’estable dels buòus, i aviá vint-a-cinc doblons, quatre parelhs de buòus e lo rèsta, de borretal. E caliá anar curar cada jorn. E caliá pas agachar se i aviá de nèu, i caliá anar !
L’estiu, aviam de joves que, l’ivèrn, èran a París e pièi se plaçavan un mes, un mes-e-mièg, dos meses. Sovent, aviam les mèmes que venián. L’estiu no’n caliá una banda : la montanha e aicí… A la montanha, i aviá quatre òmes. E lor caliá téner tot aquò que caliá per manjar. »
A Ostrac, i aviá doas bòrias mès trabalhàvem tot, naltres. I aviá un menatge aicí a Bèl-Regard que s’ocupava de las bèstias. Gardàvem totjorn de vacas al lach, que nos caliá de lach pel castèl, caliá mólzer matin e ser. Alara aquel de Bèl-Regard se'n ocupava.
Aviam quatre ègas pel trabalh, quatre parelhs de buòus per curar cada jorn, l’ivèrn, e cinc parelhs ambe lo d’amont, lo de Bèl-Regard. E aviam soassanta-setze vacas per vedelar.
Alara aviam un cantalés e un aduja, l’ivèrn.L’aduja anava curar, lo cantalés non. E i aviá lo que s’ocupava de las ègas, lo que s’ocupava dels buòus, lo batièr. A l’estable dels buòus, i aviá vint-a-cinc doblons, quatre parelhs de buòus e lo rèsta, de borretal. E caliá anar curar cada jorn. E caliá pas agachar se i aviá de nèu, i caliá anar !
L’estiu, aviam de joves que, l’ivèrn, èran a París e pièi se plaçavan un mes, un mes-e-mièg, dos meses. Sovent, aviam les mèmes que venián. L’estiu no’n caliá una banda : la montanha e aicí… A la montanha, i aviá quatre òmes. E lor caliá téner tot aquò que caliá per manjar. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...