La confession

« Ieu m’acuse a mon Pèra,
Lo cur plen de dolor,
Amont sus la fogèra,
Badinère ambe Pierron.
Sans dobte resistère,
Ambe justa rason,
Mès que pòt la colèra,
Contr’un charment garçon ?

– Avètz pecat, drollòta,
Contra lo Salvador,
Sètz copabla, filhòta,
De demandar perdon.
Mès Diu n’es un bon Pèra,
Aima las confessions,
Mès ne perdona guèra,
Qu’ambe la contricion.

– O sabe ben, mon Pèra,
Ambe justa rason,
Mès ieu me’n còsta encara,
D’abandonar Pierron.
I ai jurada sagessa,
Fidelitat pièi tot,
Doblatz-me la penitença,
Mès laissatz-me Pierron…

– Pas plus de Pierron, drollòta,
Ara lo cal quitar,
Prometètz-me filhòta,
De pas plus i tornar.
Pierron n’es un pichon diables,
Que vos fa enrajar.
Pierron es un grand diables,
Que vos farà damnar.

– Pierron n’es pas un diables,
Pèra, qu’avètz-vos dich ?
Es un enfant aimable,
Vos sètz un Ante-Crist.
L’ai aval que m’espèra,
Se vos pòd’escapar,
Creseguètz pas, mon Pèra,
De me tornar atrapar. »