Nòstra-Dama dels Boisses

« Al començament, li aviá un convent, aquí, al-dessús de Nòstra-Dama dels Boisses e, a la Revolucion, los tuèron totes. Li aviá en mème temps un convent a La Faja, alai. Las surs a La Faja e aval aquò èra los òmes. E a La Faja atanbens, los anèron quèrre per los guilhotinar. Li aviá tres surs, las entarrèron totas vivas.
Ieu ai lo libre encara d'aquò. Sai pas end l'ai en l'amont…
Las entarrèron vivas aquí jos la capeleta dels Boisses, aquí, a Sent-Pèire. E alara aquelses monges avián la Senta-Vièrja, la rescondèron dins una fenta, dins un ranc, un ròc.
Dos o tres ans après… Aquel Roqueta, i a pas tant de temps qu'aquò. Ieu me sovene que la miá tanta i èra anada… I a benlèu cent cinquanta ans, a pus près. Trabalhava sa vinha e entendèt una voès que li di(gu)èt d'anar veire aquí. I anèt, prenguèt una escala, i montèt. Vesiá la Senta-Vièrja, la po(gu)èt pas sortir. Anèt cercar un curat de la vila e lo curat de la vila la sorti(gu)èt.
La prenguèron a Sent-Ginièis e pièi, lo lendeman, la tornèron trobar aquí decont es la capeleta. La tornèron trobar aquí sus la rota. La tornèron prene a Sent-Ginièis, tres còps montèt aquí. Lo segond còp, un molinièr passava ambe las ègas e, quand la vegèt aquí, li saquèt un emplastre. Pareis que sa man se sequèt e una muòla escanèt.
Aquò's aquò que nos avián contat.
La prenguèron un trosième còp a Sent-Ginièis e tornèt montar. Aquò's per aquò que desempièi la metèron aquí. I an fach una capèla, aquí. E desempièi, aquò's la devocion de Nòstra-Dama dels Boisses. I a un pele(g)rinatge lo 15 d'a(g)òst. Mòntan en procession de Sent-Ginièis. Fan una brava procession.
Dins la capèla, i an fach una pintura e lo mossur, Roqueta que s'apèla, mònta sus una escala. Es en trenh de la trapar amont. Mès aquò's pas el que la po(gu)èt sortir parce que la po(gu)èt pas sortir, aquò's lo curat que la sorti(gu)èt.
Un Roqueta de Sent-Ginièis. Aquò's un parent de Madama Vaissièr de La Pojada qu'es encara en vida. Aquò's un anja que lo li di(gu)èt.
L'ai entenduda contar, aquela istoèra. A l'ostal, ne parlavan. »