Los aucèls
Introduction
Ethnotexte
Célina, Judith (sœur Procule) NAUJAC
née en 1907 à Pomayrols.
Transcription
Occitan
Français
« Cercàvem de nises d'aucèls e fasiam a-n-aquel que ne trobava lo mai. [Mon fraire] ne trobava totjorn maisses que ieu.
Los amassàvem pas, los anàvem veire. E los tocàvem pas parce que, se los tocàvem, los anisavan… La maire los asira e pièi escanan. Nos avián dich de pas los tocar, los tocàvem pas.
Coneissiam totes los aucèls. Ieu coneisse totes los noms dels aucèls, de las flors, de tot aquò, per aquò d'aquí… I aviá lo rei-petit, lo pinçard, la coeta roja… Ni mancava pas !
L'agaça, caliá montar suls aures… Mon fraire, un còp i aviá un nis de gag e voliá anar quèrre los pichons. Ieu li ère, lo vesiái far. Montèt sus l'aure mès que los gages lo venián picar sul cap e l'abandonèt. Cresiave pas que los gages se parèsson atal.
Non, los gropatasses, los amassàvem pas.
Un còp gardave las fedas, aquò èra dins una barta e i aviá un aucèl que cridava, que cridava… Montava, davalava, montava, davalava e fasiá pas que cridar… Anère veire de que i aviá. Aviá son nis aquí sus un ginèst e li aviá una sèrp de pel dejost que quilhava lo cap. Cridava a-n-aquela sèrp. La sèrp lo velhava. Alara lo fasquère partir. Ambe lo veren, los atiran e los manjan, los engòlan. Voliá atapar aquel aucèl, aquela sèrp. Cridava e li sauvère la vida. Aquò's vertat aquò. Pareis que las sèrps los atiran, los aucèls, ambe lo veren o los uèlhs… Sai pas ieu.
Èra un d'aquelses aucèls de barta, d'aquelses aucèls grises. N'i a pas ara. D'alausetas, n'i aviá bravamensas aicí mès ara n'i a pas pus, ne vese pas. Mai de rossinhòls, n'i a pas. A Severac alai li aviá de rossinhòls, començavan de cantar lo seras juscas a mièjanuèch. N'i avètz pas pus de rossinhòls… »
Los amassàvem pas, los anàvem veire. E los tocàvem pas parce que, se los tocàvem, los anisavan… La maire los asira e pièi escanan. Nos avián dich de pas los tocar, los tocàvem pas.
Coneissiam totes los aucèls. Ieu coneisse totes los noms dels aucèls, de las flors, de tot aquò, per aquò d'aquí… I aviá lo rei-petit, lo pinçard, la coeta roja… Ni mancava pas !
L'agaça, caliá montar suls aures… Mon fraire, un còp i aviá un nis de gag e voliá anar quèrre los pichons. Ieu li ère, lo vesiái far. Montèt sus l'aure mès que los gages lo venián picar sul cap e l'abandonèt. Cresiave pas que los gages se parèsson atal.
Non, los gropatasses, los amassàvem pas.
Un còp gardave las fedas, aquò èra dins una barta e i aviá un aucèl que cridava, que cridava… Montava, davalava, montava, davalava e fasiá pas que cridar… Anère veire de que i aviá. Aviá son nis aquí sus un ginèst e li aviá una sèrp de pel dejost que quilhava lo cap. Cridava a-n-aquela sèrp. La sèrp lo velhava. Alara lo fasquère partir. Ambe lo veren, los atiran e los manjan, los engòlan. Voliá atapar aquel aucèl, aquela sèrp. Cridava e li sauvère la vida. Aquò's vertat aquò. Pareis que las sèrps los atiran, los aucèls, ambe lo veren o los uèlhs… Sai pas ieu.
Èra un d'aquelses aucèls de barta, d'aquelses aucèls grises. N'i a pas ara. D'alausetas, n'i aviá bravamensas aicí mès ara n'i a pas pus, ne vese pas. Mai de rossinhòls, n'i a pas. A Severac alai li aviá de rossinhòls, començavan de cantar lo seras juscas a mièjanuèch. N'i avètz pas pus de rossinhòls… »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...