Lo carvalin

« Fasián carvalin. O ai vist, aquò, en 24. Aquò èra pas dins lo vilatge [Planhas], aquò èra al vilatge d'en faça. Lo seras, al luòc de nos anar jaire, quand fasián carvalin, dubriam la fenèstra e escotàvem de que fasián enlai. Aquò fasiá sustot de bruch, avián de caçairòlas, avián de dalhas, avián de campanas de las vacas… E aquí fasián de bruch. Se disiá quauqua grossièiretat de temps en temps mès podiam pas entendre.
Mès durèt, aquel carvalin, del mes de mai a Totsants, cada dimenge e, de temps en temps dins la setmana. E lo monde volián pas que seguèsse lo dich que quitavan. Volián pas arrestar.
Mès, quand avián dalhar tot lo jorn, que dalhavan ambe la dalha a-n-aquel moment, que lo seras quauqu'òmes dels burons en l'amont davalavan ambe las campanas e que lo carvalin s'entrencava… M'enfin i partián ! Aquò s'arrestava al pichon jorn de còps…
Aquò auriá pas durat un briu se lo viuse èra sortit… Lor pagava un còp e aquò anava. Mès se metèt a far de bruch mai que los autres, lo prumiá còp, e los insultar… Alara, pensatz, degús voliá pas que seguèsse lo dich que arrestavan. Caliá qu'aquò durèsse !
Mès avián un sadol de far carvalin mai que l'autre de l'escotar !
S'acabèt quand se seguèron maridats, pièi, aquel coble. Lo carvalin s'acabèt. »