L'ase perdut

« C'est Mme Rocher qui nous la racontait des fois.
Aquò arribèt a-z-una femna de Lunet que teniá una espiçariá. Aviá un ase e lo sabte e los jorns de fièira davalava [a Sent-Ginièis], veniá far las provisions. Fasiá las comissions pels uns, pels altres… Aquel ase aviá de banastas. Fasiá sas comissions e anava tot pausar dins las banastas, de un a l'altre, de un a l'altre, tota la jornada.
Deval ser, quand agèt presque finit, di(gu)èt :
“Quand mème, me'n caldrà anar…”
Anava èstre nuèch, a fòrça d'anar d'a-z-un ostal a l'altre.
Quand volguèt anar quèrre l'ase, qualqu'un lo li agèt destacat e l'ase siaguèt partit ambe totas las comissions.
Èra pas contenta, la paura ela…
Demandava ben a tot lo monde apr'aquí :
“M'auriatz pas vist mon ase ? M'auriatz pas vist mon ase ?”
N'i a una que li di(gu)èt :
“L'ai vist que traversava lo pònt mès sai pas après end a virat…”
Bon, alara di(gu)èt :
“Tant pis, vau anar manjar un pauc de sopa apr'aquí a-z-un òtèl, manjar un pauc de sopa e pièi m'anarai jaire, e pièi veirai…”
Anèt a cò que madama Vidal que li di(gu)èt :
“Se volètz manjar un pauc de sopa, oui…
– Mès que voldriái cochar atanben…
– Aquò tomba mal, juste i a una mari(d)atge e ai lo(g)adas totas las cambras.”
Cossí far ?
Profitèt que madama Vidal èra en trenh de servir maisses de clients apr'aquí, pren la pòrta de l'escalièr, mònta e se va jaire dins una cambra. Trobèt una pòrta dubèrta, i dintrèt e s'anèt jaire.
Aquò se trobèt la cambra dels nòvis.
Tot en un còp entendèt en l'aval que barravan las pòrtas.
Di(gu)èt :
“Duvon barrar, van montar, cossí farai ?”
E se metèt jol lièch, s'ajacèt jol lièch.
E tot en un còp los nòvis arriban e se metèron a parlar :
“Avèm passat una bona jornada, nos sèm bien amusats. Te siás bien amusada ? Oui, oui, oui.E tu ? Oui, oui…”
Tot aquò.
E cossí far ? S'anèron jaire.
E pièi tot en un còp, ela di(gu)èt :
“Oh que c'est beau quand même ! Je vois le ciel, je vois la lune, je vois les étoiles ! Je vois tout l'univers !”
Dejost lo lièch, l'altra di(gu)èt :
“E ben madama, perque vesètz tant luènh, me vesètz pas mon ase ?” »