Autigeon, mèra de Pomairòls

« Naltres a Pomairòls, alai, ieu me sovene quand anave a l'escòla, la mèstra n'aviá paur d'aquel òme… Un consul que s'èra vengut retirar a Pomairòls. O avián metut mèra a Pomairòls. I a la placa, alai parce que fasquèt venir l'ai(g)a a Pomairòls. I a la placa amont, i a tot escrich mès me sovene pas. Èra malaute, aviá una malautiá. E pièi èra franc-maçon.
Imitava totas las bèstias. Aquò exista, aquò, pareis. Tot un còp japava coma un can, coma una vaca, coma… Mès l'ai ausit !
Naltres, quand anàvem a l'escòla, aviá l'òrt aquí al ras, e l'ausiam. E la nòstra mèstra, lo seras, i aviá un pradèl jos son òrt, avana alai far sos devers l'estiu, a-n-aquel pradèl, e quand passava aquí per una espèça de dobla, se baissava qu'aviá pas que paur que l'atapèssa pels pelses…
Mossur Autijon. Aquò èra qualqu'un, aquel Autijon. Aviá fach de ben dins lo país. Aviá fach venir l'ai(g)a. Aviá d'argent alara amb aquò d'aquí podiá… Amai lo monde l'aimavan. »