La Viadena (Les bòrds de l'Arginça)

« Totes sèm venguts bèlses a l’èr de la campanha,
París, lo grand París, manca pas d’agrament,
Mès nos fa pas portent oblidar la montanha,
E la nòstra Viadena, aval que nos atend.

Repic :
Viva nòstra montanha,
A nautres nos agrada,
Totes l’avèm quitada,
Mès l’aimèm pas que mai,
L’oblidarem jamai !
Totes l’avèm quitada,
Mès l’avèm pas oblidada,
Amai li tornarem,
Lo pus lèu que poirem.

Sant-Jurvèva, la bèla, es nòstra capitala,
Lo borg lo pus aimable, a lo pus ginte nom,
Orlhaguet sorient, a bèl solelh s'installa,
E son bon medecin pòrta luènh son renom.

Alpuèg qu'es bien quilhat, amont sus la colina,
A sos prats totjorn verds e sos garçons plan fièrs,
Ambe sos bòscs d’avets, La Calm amont domina,
E dejà d’una vila a ben totes los èrs.

Quora retrobarem lo niu de nòstra enfança ?
De nòstre vièlh fornèl quora veirem lo fum ?
Se las bisas d’Aubrac bufavan per la França,
Quand la sistra florís, sentiriam son perfum. »