La sirventa
Introduction
La sirventa (serventa, chambrièira, bona…) allumait le feu le matin, aidait à la préparation des repas, faisait la vaisselle, aidait à faire la lessive, apportait les repas aux hommes sur leur lieu de travail et soignait les cochons.
Dans les régions produisant le lait pour Roquefort, elle participait à la traite.
Ethnotexte
Marinette COTTIER
née Raymond en 1942 à Alpuech.
Transcription
Occitan
Français
« Lo matin, nos levàvem a cinc oras. L’estiu, començàvem d’anar a l’òrt un pauc. Aprèssa, a sèt oras, caliá far l’endejunh, sovent de pascadas.
Quand trabalhavan defòra, caliá portar l’endejunh : preniam la sopa dins una coireta de fèrre, avián doas siètas de fèrre, preniam de fromatge, de còps lor balhàvem un bocin de salsissòt e un bocin de vin. E après tornàvem.
Quand arribàvem a l’ostal, donàvem als pòrcs, a las polas, fasiam la vaissèla e tornàvem partir al prat per bolegar lo fen, per que lo bolegàvem tot al rastèl.
Aprèssa venir a l’ostal per cercar lo manjar, tornar partir al prat lor portar…
Lor adujàvem a cargar lo fen, rastelàvem, fenàvem jusca quatre oras. A quatre oras, anave quèrre lo despartin, lo portave al prat e aprèssa afenàvem jusc’al ser, jusca la nuèch.
Aprèssa, quand avián acabat – sopàvem pas de bona ora, dètz-a-mièja, onze oras – les òmes partián e ieu fasiái la vaissèla e aprèssa partiái al lièch. Anave al lièch a mièjanuèch a pus près per se tornar levar a cinc oras del matins.Aquò èra l’estiu, quand fenavan.
L’ivèrn, nos levàvem pas que vas las sièis-a-mièja.E caliá donar als pòrcs, a las polas e parelh : far l’endejunh e aprèssa adujave a far lo manjar apr’aquí, petaçave, tot a la man. E aprèssa, l’après-miègjorn, aquò èra parelh : la vaissèla o la lessiva, o petaçar… E i aviá la volalha, les pòrcs, caliá far la coirassa… Aquò èra lo trabalh de la sirventa. »
Quand trabalhavan defòra, caliá portar l’endejunh : preniam la sopa dins una coireta de fèrre, avián doas siètas de fèrre, preniam de fromatge, de còps lor balhàvem un bocin de salsissòt e un bocin de vin. E après tornàvem.
Quand arribàvem a l’ostal, donàvem als pòrcs, a las polas, fasiam la vaissèla e tornàvem partir al prat per bolegar lo fen, per que lo bolegàvem tot al rastèl.
Aprèssa venir a l’ostal per cercar lo manjar, tornar partir al prat lor portar…
Lor adujàvem a cargar lo fen, rastelàvem, fenàvem jusca quatre oras. A quatre oras, anave quèrre lo despartin, lo portave al prat e aprèssa afenàvem jusc’al ser, jusca la nuèch.
Aprèssa, quand avián acabat – sopàvem pas de bona ora, dètz-a-mièja, onze oras – les òmes partián e ieu fasiái la vaissèla e aprèssa partiái al lièch. Anave al lièch a mièjanuèch a pus près per se tornar levar a cinc oras del matins.Aquò èra l’estiu, quand fenavan.
L’ivèrn, nos levàvem pas que vas las sièis-a-mièja.E caliá donar als pòrcs, a las polas e parelh : far l’endejunh e aprèssa adujave a far lo manjar apr’aquí, petaçave, tot a la man. E aprèssa, l’après-miègjorn, aquò èra parelh : la vaissèla o la lessiva, o petaçar… E i aviá la volalha, les pòrcs, caliá far la coirassa… Aquò èra lo trabalh de la sirventa. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...