Sul puèg de Sent-China…

« Sul puèg de Sent-China,
Darrèr lo bòsc bèl,
Lo pastre amatina,
Son polit tropèl.

De la crotz d’Aubona,
Cada còp qu’i soi,
L’ausisse qu’entòna,
La mèma cançon :

“De La Tremolhièira,
Soi lo pastorèl,
E l’annada entièira,
Garde lo tropèl.

Pel puèg de Solatges,
Ont la burga creis,
Al mièg dels pascatges,
Aicí soi lo rei.

Entre quatre faisses,
De ginèsts tardius,
Farai amont als fraisses,
Un palais d’estiu.

Quand l’altan bolèga,
Lo cap del garric,
Ambe la manrega,
I soi a l’abric.

Darrèr las grifolas,
Las fedas atanben,
Venon totas solas,
A l’abric del vent.

Quand la pluèja tomba,
Sul cap d’aquel puèg,
Me'n vau per la comba,
D’aquí a la nuèch.

Dempièi qu’un pairastre,
Aicí m’a logat,
Ai totjorn fach pastre,
Ai totjorn cantat.

Aime ma cabana,
Aime mon tropèl,
Ma còrna de bana,
E mon chin fidèl.

Aime ma fònt clara,
Aval jols boissons,
Mai que tot encara,
N’aime ma Lison.” »