Qual nos sòna, qual nos crida ?

« Qual nos sòna, qual nos crida ?
Qual trobla nòstre repaus ?
Quala voès avèm ausida,
Que siá tota òrs de prepaus ?
Perqué nos laissatz pas pausar,
Quand òm es dins lo bon sòm ?
E perqué sans justa causa,
Revelhatz Pierre e Jan ?

Ai… paure qual nos cal creire,
Qu’una Vièrja aja enfantat,
Jamai sans la causa veire,
Non creirem que sia(g)a vertat,
Non, i a res de comparable,
E jamai cada òme viu,
Creiriá pas qu’un paure estable,
Fa la demora d’un Dius.

Angèl, vos ne sabètz gaire,
A ce que nos anonçatz,
Un Dius nos pòt pas maltraire,
Cossí vos o digatz ?
Car cossí aquò poiriá èstre,
Qu'el aja besonh de res,
E se lo Dius es lo mèstre,
De tota sòrta de ben.

Angèl, cal ben que per d’autres,
Vos nos prenguètz del segur,
A gents grossièrs coma nautres,
Vòstra lenga es escura,
Nautres creirem pas pecaire,
Qu'aja avut tant de bontat,
Ni mai qu'el se soci(gu)èt gaire,
De nos metre en libertat.

Vos me diretz tant de causas,
Que vau quitar mon tropèl,
Amic qu’encara repausas,
Vèni, sòrs de ton somelh,
Per qu’un anja ven nos dire,
Qu’una Vièrja a efantat,
Diguem-li de nos conduire,
A-n-aquel luòc desirat.

Del concèrt ambe los anges,
Cantem totes promptament,
A l’Eternèl las loanjas,
Fasquem-li nòstre present,
Anem totes a l’estable,
Adorar l’umanitat,
De nòstre Sauvor aimable,
Que nais dins l’umilitat. »