La cançon de Joaneta
Introduction
Cette pastourelle est très populaire en Rouergue où elle a été largement diffusée par la Jeunesse agricole catholique. Elle semble remonter au moins au XIXe siècle.
Dans les chansons comme dans les contes, le loup incarne bien sûr la bête sauvage et féroce mais également le prédateur masculin.
Ethnotexte
Simone FERRIÉ
née Girbal en 1926 à Prades d'Aubrac.
Transcription
Occitan
Français
« Quand lo pastorèl vòl delargar, (bis)
Se’n va sonar Joaneta, lalà,
O lalà, Joaneta lalà,
Se’n va sonar Joaneta.
“Joaneta, ent anarem gardar, (bis)
Per bien passar una oreta, lalà
O lalà, Joaneta lalà,
Per bien passar una oreta ?
– Aval, aval al prat sarrat, (bis)
I a de tan bèla erbeta, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
I a de tan bèla erbeta.”
Quand sesquèron al prat sarrat, (bis)
L’èrba sesquèt molhada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
L’èrba sesquèt molhada.
Lo pastor quita son mantèl, (bis)
Per far assetar Joaneta, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Per far assetar Joaneta.
“Joaneta, aicí nos cal jo(g)ar, (bis)
Tota nòstra fortuna, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Tota nòstra fortuna.”
Mès n’an ben talament jo(g)at, (bis)
La nuèch los a suspreses, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
La nuèch los a suspreses.
“Qué me dirà lo miu papà,
Qué me dirà la miá mamà,
D’èstre tant demorada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
D’èstre tant demorada ?
– Tu li diràs al tiu papà,
Tu li diràs a la tiá mamà,
Que lo lop te rodava, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Que lo lop te rodava.
Que sens un gentil pastorèl, (bis)
Lo lop t’auriá manjada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Lo lop t’auriá manjada.
– Mès per o dire coma cal, (bis)
M’auriá pas acabada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
M’auriá pas acabada.” »
Se’n va sonar Joaneta, lalà,
O lalà, Joaneta lalà,
Se’n va sonar Joaneta.
“Joaneta, ent anarem gardar, (bis)
Per bien passar una oreta, lalà
O lalà, Joaneta lalà,
Per bien passar una oreta ?
– Aval, aval al prat sarrat, (bis)
I a de tan bèla erbeta, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
I a de tan bèla erbeta.”
Quand sesquèron al prat sarrat, (bis)
L’èrba sesquèt molhada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
L’èrba sesquèt molhada.
Lo pastor quita son mantèl, (bis)
Per far assetar Joaneta, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Per far assetar Joaneta.
“Joaneta, aicí nos cal jo(g)ar, (bis)
Tota nòstra fortuna, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Tota nòstra fortuna.”
Mès n’an ben talament jo(g)at, (bis)
La nuèch los a suspreses, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
La nuèch los a suspreses.
“Qué me dirà lo miu papà,
Qué me dirà la miá mamà,
D’èstre tant demorada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
D’èstre tant demorada ?
– Tu li diràs al tiu papà,
Tu li diràs a la tiá mamà,
Que lo lop te rodava, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Que lo lop te rodava.
Que sens un gentil pastorèl, (bis)
Lo lop t’auriá manjada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Lo lop t’auriá manjada.
– Mès per o dire coma cal, (bis)
M’auriá pas acabada, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
M’auriá pas acabada.” »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...