L'èga prens

« Aquò èra dins un vilatge, totes èran païsans e n’i a un, un jorn, que va menar l’èga al chaval, mès èra un pauc dur d’aurilha. Alara pren son èga e la mena al chaval. Quand aquò sasquèt fach, tornèt venir. Lo vesin èra sul portau, aiquí sus la passada, li demanda :
“E ben Blase, es prens l’èga ?”
E l’altre li respònd :
“Òc ben, mercí, amai vos tanben !” »