Monton, L'Espinassòla e Rometa
Introduction
En les christianisant, l’Eglise a pérennisé des croyances anciennes relatives à la protection contre les maladies ou à la guérison. Les populations ont parfois mis spontanément sous la protection de saints thaumaturges des lieux sacrés aux vertus prophylactiques ou curatives.
On allait à Montou pour les maladies porcines, à Lespinassole pour les maladies ovines et à Romette pour demander une météo clémente. Ces processions pour aller chercher la pluie ou le soleil comptent parmi les dévotions les plus anciennes.
Ethnotexte
Jean ROUSSILLE
né en 1927 à La Salvetat-Peyralès.
Transcription
Occitan
Français
« Monton, aquò èra pels pòrcs e L'Espinassòla aquò èra per las fedas, aquò èra lo quatrième dimenge de mai.
Rometa, aquò èra lo mes de mai. Aquí manjàvem bravament d'uòus. I anàvem a pè. Aquò èra per demandar la plèja o lo solelh.
La devocion de Monton per Sent-Blasi s'es totjorn facha. Lo monde venián mème de pel causse. N'i aviá qu'asoravan dos o tres còps, per las aucas, pels pòrcs e per quicòm mai.
Lo curat ne profitava per lor rapelar que caliá donar una estrena per baisar la reléquia per qu'aquela reléquia faguèsse efèit.
Un còp un curat diguèt a un que veniá asorar :
“Mon fraire, sètz vengut per asorar la reléquia, vos caldriá ben balhar al mens un quilò de pòrc. E se trobatz qu'un quilò aquò fa tròp, balhatz al mens lo morre del pòrc o totjorn una aurelha !”
Coma me diguèt un òme, un jorn :
“L'annada passada, anèri pas asorar mès comprenguèri, agèri totes los pòrcs amai la maura malautes, atanben, ara i vau !”
Aquò èra un tipe que dintrava pas jamai dins la glèisa.
A Monton, anavan quèrre la plèja, tanben. »
Rometa, aquò èra lo mes de mai. Aquí manjàvem bravament d'uòus. I anàvem a pè. Aquò èra per demandar la plèja o lo solelh.
La devocion de Monton per Sent-Blasi s'es totjorn facha. Lo monde venián mème de pel causse. N'i aviá qu'asoravan dos o tres còps, per las aucas, pels pòrcs e per quicòm mai.
Lo curat ne profitava per lor rapelar que caliá donar una estrena per baisar la reléquia per qu'aquela reléquia faguèsse efèit.
Un còp un curat diguèt a un que veniá asorar :
“Mon fraire, sètz vengut per asorar la reléquia, vos caldriá ben balhar al mens un quilò de pòrc. E se trobatz qu'un quilò aquò fa tròp, balhatz al mens lo morre del pòrc o totjorn una aurelha !”
Coma me diguèt un òme, un jorn :
“L'annada passada, anèri pas asorar mès comprenguèri, agèri totes los pòrcs amai la maura malautes, atanben, ara i vau !”
Aquò èra un tipe que dintrava pas jamai dins la glèisa.
A Monton, anavan quèrre la plèja, tanben. »
Pas de traduction pour le moment.
© Tous droits réservés Institut occitan de l'Aveyron
Localisation
Vous aimerez aussi...
En cours de chargement...